Bulok na health care system sa bansa titino ba sa Anti-Hospital Deposit Law?

SINUSUGAN ang Republic Act No. 8344 (An Act Penalizing the Refusal of Hospitals and Medical Clinics to Administer Appropriate Initial Medical Treatment and Support in Emergency or Serious Cases) ng Senate Bill No. 1353 na inihain ni Senator Riza Hontiveros para pabigatin ang parusa sa mga ospital/medical clinics na lalabag sa batas na ito.

Ito po ‘yung batas na nagbabawal sa paghingi muna ng deposito sa mga pasyente o kaanak ng pasyente bago lapatan ng lunas lalo sa emergency situations.

Kung tutuusin ang RA 8344 ay amyenda na sa Batas Pambansa Blg. 702 (An Act Prohibiting the Demand of Deposits or Advance Payments for the Confinement or Treatment of Patients in Hospitals and Medical Clinics in Certain Cases).

Mantakin ninyo, puro susog at amyenda na pala ang mga batas na ‘yan pero sa realidad ay hindi naman nangyayari?

Ilang kaso na ba na ang pasyenteng walang pera ay hindi tinatanggap ng mga pribadong ospital kapag walang pangdeposito?

Huwag na po kayong tumanggi.

Kasi ang puwede lang pumasok sa ospital nang walang deposito e ‘yung kilalang may kuwarta o kaya ay may garantiya ng doktor nila na stockholder sa ospital, otherwise, lumipat na lang sa public hospital.

At kahit nga naka-health card ang pasyente, hindi rin agad inaasikaso hangga’t hindi nate-check o nagbibigay ng garantiya ang health insurance company.

Sa mga public hospital naman, kapag nasa emergency room, sandamakmak ang ipabibiling gamot at dextrose sa ‘yo, e paano nga kung walang pera ang pasyente at ang mga kaanak niya?!

Juice colored!

Wala naman tayong colonial mentality, pero masasabi nating malayong-malayo tayo sa Amerika kung public health system ang pag-uusapan.

Sa Estados Unidos, mahalaga ang buhay ng tao. Lahat ng residente (pati nga dayuhan) sa Amerika ay sakop ng makataong health service sa kanila.

Kapag nagkasakit lalo na kung emergency case, hindi sila mag-aalala na mamamatay silang hindi man lang nalapatan ng lunas. Kumbaga, patients in America died in peace, dahil alam nilang tinulungan sila ng kanilang gobyerno na labanan ang sakit bago sila tuluyang igupo.

Hindi gaya rito sa atin na tipong, “they just lie there and they die there.”

Kumbaga, hindi sasama ang loob ng isang  mamamayan na may terminal illness kung alam niyang may pagkalinga ang kanilang pamahalaan.

Dito sa ating bansa, kasabihan na ang mabuhay at mamatay ay isang malaking gastos.

Sa Amerika, mailuluwal ng isang babaeng walang trabaho ang kanyang sanggol, sa isang ligtas, malinis, at siguradong kalagayan.

Ibig sabihin, manganganak sila nang maayos at hindi miserable.

Sa mga ospital, may takdang oras ang pagbabantay o pagdalaw ng nag-iisang kapamilya o kamag-anak. At hindi puwedeng parang nagpi-picnic sa ospital ang buong pamilya kasi nga iniingatan nila na makapagdala ng virus o bacteria sa pasyente.

Sa gabi, tanging nurse lang ang puwedeng mag-asikaso  sa pasyente kaya hindi kailangan ang bantay.

Pero kahit walang kasama ang pasyente sa gabi, kapag tinawag niya ang nurse, dumarating kaagad.

Ganoon din ang doktor, anytime na gustong makausap ng pasyente ay puwede niyang makausap.

Dito sa atin, kapag nakapag-round na ang doktor at nagkaroon ng emergency ang mga pasyente sa charity ward, bukas na ulit sila magkikita ng doktor.

Ganyan po ‘kagaling’ ang public health system o health care sa bansa.

Hopefully, makatulong na nga itong ‘amyenda’ (na naman) sa anti-hospital deposit law.

At mangyayari lang kung makapagsasampol agad ang awtoridad sa pagpapatupad nito.

Aabangan po namin ‘yan.

HINTUTURO NI EX-DoTC
SEC. JOSEPH ABAYA
HUMAHABA SA KATUTURO
KAY MAR ROXAS

NOW it can be told.

Parang ‘yan ngayon ang gustong sabihin ni dating Department of Transportation and Communications (DoTC) Secretary Joseph Emilio Aguinaldo Pabaya ‘este’ Abaya.

Ngayon ay walang gatol niyang sinasabi na ang inabutan niyang mga kontrata at proyekto ng MRT/LRT ay inaprubahan at ipinatutupad na ng mga sinundan niyang kalihim kaya ipinagpapatuloy lang niya.

At malinis ‘daw’ ang mga proyektong ‘yun, ayon kay Abaya.

“I guarantee you that no one made money out of this. There is no truth to the allegations (that the Dalian train purchase is shrouded by corruption). All these actions are aboveboard and our conscience is clear. I can answer the Lord and tell him that we did our jobs well.”

‘Yan ang walang gatol na pahayag ni Abaya sa public hearing kamakalawa na isinagawa ng Senate Committee on Public Services na pinamumunuan ni Senator Grace Poe.

Kapag nababasa natin ang profile nitong si ex-Secretary Abaya sa Wikipedia ay talagang napapabilib tayo sa kanyang talino.

Pero bakit hindi siya magaling?!

Bakit kayang-kaya siyang paikutin ng isang kagaya ni Mar Roxas kung sinasabi niyang sinapo lang niyang lahat ang mga proyektong ‘yan sa mga nagdaang kalihim?!

Heto pa, paano tayong maniniwala na walang kumita riyan kung ang nanalo sa bidding ay isang bagong-bagong kompanya na ang paid-up capital ay P650,000 pesos lang, pero nakakuha ng P600-milyones na kontrata sa MRT/LRT?!

Wattafak!?

Mismong si Sen. Grace Poe ay nagsasabi na ‘yung isang incorporator na si Marlo de la Cruz na kasama sa mga nananalo sa mga bidding ay napakaliit ng capital pero may mabibigat na koneksiyon sa mga dating opisyal ng DoTC.

Si Dela Cruz na nga ba ang susi sa kuwestiyonableng transaksiyones sa DoTC kung kaya’t siya ay nagtatago at hindi humaharap sa hearing na ipinatatawag ng Senado!?

Inamin din ni Abaya na si Dela Cruz ay aktibo noong nakaraang presidential campaign.

Incorporator si Dela Cruz ng PH Trans and Busan, ang kasalukuyang MRT maintenance contractor.

Tsk tsk tsk…

Sa ating palagay, si ex-secretary Abaya ay hindi lang namomolitika sa kanyang mga kapartido.     Mas nakikita natin sa kanya na siya ay likas na pabaya…

Tsk tsk tsk…

Para sa mga reaksiyon, suhestiyon, reklamo at sumbong, magtext sa 0977.705.22.31 o mag-email sa [email protected]. Para sa mga nakaraang isyu ng BULABUGIN please visit https://hatawtabloid.com

BULABUGIN
ni Jerry Yap