HATAW! D'yaryo ng Bayan hatawtabloid.com
NAIS DALHIN NG MGA TAO SI NANA MONANG SA BARANGAY PARA PARUSAHAN PERO UMAWAT SI GABRIEL
“Umaakting lang ‘yan, Tserman…” urot kay Tserman ng isang kabataang lalaking nasa tapat ng bintana ng aming bahay.
“Dalhin na ‘yan sa barangay!” panunulsol naman ng isang matandang lalaki.
Talaga sanang bibitbitin na si Inay ng mga tanod sa barangay nang biglang mamagitan si Gabriel na kadarating lamang.
“Sandali po, Tserman…” aniya sa a-ming punong-barangay.
“Sino ka?” usisa niya kay Gabriel.
Nagpakilala kay Tserman ang nobyo ko bilang unang kagawad sa isang baryong nasasakupan ng aming lalawigan.
“Madali pong mag-akusa, Tserman… Pero mayroon po bang matibay na ebidensiya, patunay at tatayong saksi laban kay Aling Monang?” katwiran ni Gabriel kay Tserman.
Napansin ko ang pag-askad ng mukha ng aming punong-barangay. Matalim na titig ang ipinukol niya kay Gabriel. Pero hindi nabusalan niyon ang bibig ng aking nobyo.
“Sino sa mga naririto ang nakakita na ng aswang o impakto?” naitanong niya sa pangkalahatan. “Pakitaas lang po ang kamay ninyo…”
Isa man ay walang nakakita. Nagkatinginan lang ang bawa’t isa.
“Tanong lang po… Totoo po bang lumalabas ang mga aswang at iba pang kampon ng kadiliman tuwing kabilugan ng buwan?” pagtatanong ulit ni Gabriel.
“’Yan po ang pagkakaalam ko…” ang tugon ng matandang lalaki.
(Itutuloy)
ni Rey Atalia
