SI DADAY ANG NAGBIGAY NG KAHULUGAN SA BUHAY NI ROX
At sa bandang hapon naman, ang panga-ngalakal niya sa mga basurahan ng mga bas-yong botelyang plastik na pambenta sa junkshop.
Dose anyos noon si Rox nang sabay na namatay ang kanyang ama’t ina sa pagkabangga ng bus sa traysikel na sinasakyan nila. Nang maulila sa mga magulang ay walang kumupkop sa kanyang kamag-anak. Hikahos din kasi sa kabuhayan ang mga kadugo niya. Naging palaboy-laboy siya sa mga lansangan. Para makakain ay kinakailangan niyang mangalabit sa kahit sinong tao. Pero mabibilang sa daliri ang nagkukusang-loob na magbigay ng limos. Dahil nga walang-wala rin ang karamihan, at ang iba naman ay walang pakialam sa buhay ng iba.
Noon siya natutong magbanat ng buto. Tinutulungan niya sa pagbubuhat ng mga dala-dalahan ang mga kababaihang namamalengke sa pamilihang bayan. Pero baryang-barya ang kinikita niya roon, pa-lima-limang piso o sampung piso. Napilitan tuloy siyang sumama sa mga kapwa bata sa pangangalakal ng basura. Doon nga sila nagkatagpo ni Daday sa baha-ging iyon ng kanyang buhay. At madaling nahulog ang loob nila sa isa’t isa. At sa paglipas ng mahaba-habang panahon ay naging matatag at matibay ang kanilang samahan.
Nagkaroon ng halaga at kahulugan ang taglay na hininga ni Rox nang dahil kay Daday. Si Daday ay katulad niya napalaban sa mundo at sa mga hamon ng buhay. Minsan man ay hindi niya ito kinaringgan ng reklamo. Oo, ikinalulungkot niya ang dinaranas na masaklap na kapalaran hindi dahil para sa sarili, kundi dahil sa mga kapatid na minamahal. Panganay kasi sa anim magkakapatid. Namatay ang amang taxi driver na tinadtad ng saksak ng holdaper. At sa napakamurang edad na labingtatlong taon gulang noon ni Daday, nakaagapay na siya ng inang labandera sa pagtataguyod ng pamilya.
Noong magdi-disisais pa lamang si Daday ay marami nang kalalakihan ang huma-hanga sa likas na kagandahan niya: maganda ang mukha at kartada 10 daw ang katawan.
“Lalo pang seseksi ang batang ‘yan pag talagang dalagang-dalaga na…” ang pansin ng isang jeepney driver kay Daday na tumawid ng kalsada.
(Itutuloy
ni Rey Atalia