Mayroon isang preso na nakalinya na sa death row at malapit na ang sintensiya. Nag-iisip siya kung paano siya makakatulong sa abot ng kanyang makakaya bago man lamang siya mamatay.
NAGKAROON NG ISANG AKSIDENTE at napanood sa TV ng preso
PRESO: “Warden, napanood ko po sa TV na mayroon naaksidente at naputol ang dalawang paa ng kawawang biktima. Para po makatulong ako ay i-donate ko po ang dalawang paa ko sa biktima.”
WARDEN: “Napaka buting tao mo naman. Sige kokontakin ko ang biktima at papa lipat natin ang dalawang paa mo sa kanya…..”
Isang linggo ang nakalipas, mayroon na naman naaksidente….
PRESO: “Warden, mayroon po naipit ng tren at naputol po ang kanang kamay nya, kawawa naman, kung pwede po ay i – donate ko ang kanang kamay ko sa biktima para naman makatulong ako.”
WARDEN: “Napaka-bait mo naman. Sigurado ako na mababawasan ang kasalanan mo sa mata ng Diyos kung sakaling hatulan kana Niya. Kontakin ko kaagad ang biktima para mai-transplant na ang kanang kamay mo.”
Nakalipas ulit ang isang linggo mayroon na naman aksidente…
PRESO: “Warden mayroon ako nabalitaan na nabangga sa Quiapo at naputol ang kaliwang kamay, kung pwede po sana na i donate ko nalang ang natitira kong kaliwang kamay sa kanya para naman makatulong ako.”
WARDEN: “Talangang pagpapalain ka ng Diyos nyan. Kontakin ko ulit ang biktima, para mailipat na ang kaliwang kamay mo.”
NAKALIPAS ULIT ANG ISANG LINGGO AT MAYROON NA NAMAN AKSIDENTE:
PRESO: “Warden napanood ko po sa TV na nangangailangan ng MATA ng naging biktima ng aksidente, at kung pwede ay i donate ko nalang ang mga mata ko bago man lang ako sisntensyahan.”
WARDEN: “WALANGHIYA KA TALAGA. IKULONG ITO AT IBARTOLINA. AKALA MO HINDI KITA MATUTUNUGAN. UNTI-UNTI KA TUMATAKAS DITO.”