NATAKOT SI JOEL SA RESBAK NG MGA SINDIKATO KAY KUYA MAR DAHIL HANDA SILANG PUMATAY
Nang sadyain at kumustahin si Kuya Mar ni SPO3 Eva Sanchez sa talyer ay humanga ito sa kanyang prinsipyo.
“Bilib ako sa ipinapakita mong malasakit sa mga batang kalye.. Kung kakailanganin mo ang tulong ko ay tumimbre ka lang,” ang nasabi nito sa paghahayag ng malasakit kay Kuya Mar.
Noon naging kapansin-pansin sa akin ang malimit na pagbabalisa ni Joel. May mga sandali na maging sa aming pagtatrabaho sa talyer ay hindi siya mapakali. At para pang laging lumilipad sa malayo ang isip niya.
Pinununa ko si Joel kinagabihan nang araw na ‘yun.
“May problema ka ba?” usisa ko.
Napatitig lang siya sa mukha ko. Pakiwari ko’y may ibig siyang sabihin pero hindi niya magawang magbukas sa akin. Tinapik-tapik ko siya sa balikat.
“Para ka namang others, e… ano ba talaga ang problema,” ang pasakalye ko. “Sige na, ‘Pre… magsalita ka.”
Inihilamos muna ni Joel sa mukha ang kanyang mga palad. Nagkautal-utal siya sa pasi-mulang mga pangungusap.
“D-dati rin akong batang pulubi na hawak noon ng sindikato…” aniya na patikhim-tikhim sa pag-aalis ng kung anong bara sa kanyang lalamunan. “T-tumakas lang ako kaya… kaya ako nakakawala sa kanila.”
“Narinig mo naman ang sabi ni Kuya Mar… Sabi niya, ikaw at ang iba pang dating mga batang pulubi na kinukupkop nila ni Ate Susan ay ‘di nila isusurender sa sindikato, di ba?” pagpapalakas ko sa loob ni Joel.
“P-pero ang inaalala ko ay si Kuya Mar. B-baka resbakan siya ng sindikato…I-ibang klase kasi ang kahayupan ng mga ‘yun,” aniya, nasa anyo ang takot.
“Ibig mong sabihin, kaya nilang pumatay ng tao?”
Muling nanahimik si Joel.
Si Ate Susan ang nakatoka sa paghahatid-sundo ng anak na si Lyka mula Lunes hanggang Biyernes. Bago mag-alas nuwebe ng umaga ay umaalis na siya ng bahay para sunduin ito sa paaralan. (Itutuloy)
ni Rey Atalia