INUNGKAT kamakailan ng isang kaibigan ang K-9 issue, binigyang-diin ang pilosopiya tungkol sa karapatang pantao ng mga preso.
Ikinompara niya ang sniff dogs ng Philippine National Police (PNP) sa mga nakabilanggong kriminal at napag-isip-isip niyang maling-mali ang pagtrato ng gobyerno sa tao kompara sa aso.
Pinupunto ng kanyang argumento ang paggastos ng PNP ng P100 kada araw para sa pagkain ng trained canine habang naglaan lang ang Bureau of Corrections (BuCor) at Bureau of Jail Management and Penology (BJMP) ng P50 daily food allowance para sa bawat preso.
Kung hindi ko pinagtimbang-timbang na mabuti ang issue, posibleng sinegundahan ko na ang kaibigan ko. Pero sa pag-aanalisa ko sa kanyang punto, taliwas ang aking opinyon.
Una, hindi naman makatwirang ikompara ang isang napakikinabangang aso sa isang kriminal dahil isa itong malinaw na pagmemenos sa kahalagahan ng tao. Kaya hindi ito ang dapat na basehan ng gobyerno sa pagtrato sa tao laban sa aso.
Tandaan n’yo na ang mga aso ng PNP at trained K-9s ay tumutulong upang matukoy at mahuli ang mga pasaway sa lipunan—drug traffickers, murderers, kidnappers, terrorists, at iba pang kaaway ng matitinong tao.
Asal-tao lang ang dapat na tratuhing tao. Kung sinasamantala niya ang kanyang kapwa at ang kawalang-konsensiya ay masahol pa sa hayop, walang dudang ang mga aso—lalo na ang mga kapaki-pakinabang—ay higit na mabuting “mamamayan” ng lipunan.
Sa kabilang banda, sang-ayon ako sa aking kaibigan na kung tunay na seryoso ang ating gobyerno na sangkapan ng rehabilitasyon ang pagpaparusa sa mga kriminal, kailangan daang-beses na pagbutihin ang penal system sa ating bansa.
***
SHORT BURSTS. Para sa mga komento o reaksiyon, mag-email sa [email protected] o mag-tweet sa @Side_View.
Robert B. Roque, Jr.