SA TRAHEDYA NAGWAKAS ANG PAG-IBIG NILA NI CHEENA
“Bunga ng nasabing insidente ay nagsagawa ng malaking rali kahapon ang mga OFW sa Hong Kong. Ito’y sa pangunguna ng isang mili-tanteng kilusan na nagbabantay at kumakali-nga sa mga karapatang-pantao ng mga Pinoy na nagtatrabaho sa ibang lupain…
“Ayon sa spokesman ng nabanggit na samahan, hindi umano sila naniniwala na nagpakamatay o aksidenteng nahulog sa ikawalong palapag ng gusali ang biktima kung saan naninirahan ang pamilyang Cantonese na pinaglilingkuran nito…
“Una rito, sumulat umano ang biktimang Pinay DH sa pamunuan ng samahan ng mga OFW upang agarang makauwi ng bansa. Anila’y ilang ulit nang pinagtangkaang gahasain ang dalaga ng mangingibig nitong kapatid ng employer sa Hong Kong. Iniimbestigahan pa sa kasalukuyan ng Hong Kong police ang mga pangyayari…”
Hindi narinig ni Yoyong ang pangalan ng biktimang OFW sa Hong Kong. Gayonma’y ikinagimbal niya iyon. At bigla tuloy sumingit sa isipan niya si Cheena.
Pamaya-maya ay may nangatok sa pintuan ng bahay ng kanyang Kuya Dandoy. Ang nakatatanda niyang kapatid ang nagbukas sa pinto. Si Aling Estela ang dumating na panauhin. Nasorpresa siya ng nanay ni Cheena na humahagulgol ng iyak.
“S-si Cheena, ang anak ko…Patay na siya!” anitong katal ang mga labi sa pagluha.
Parang may bombang sumabog sa harap ni Yoyong. Natulala siya pero nangangalog ang kanyang mga tuhod. At biglang nanikip ang dibdib niya sa paghinga.
Umalingawngaw sa utak niya ang tinig ni Cheena noong magpaalam ito sa kanya patu-ngong Hong Kong: “Iiwan ko sa pag-alis ang puso ko… ang tapat na umiibig sa ‘yo.”
Nakakahon ang bangkay ng dalaga nang iuwi ng bansa. Gayong-gayon ang itsura ng pagkalaki-laking kahon na nakita ni Yoyong sa panaginip. Nag-iyakan nang nag-iyakan ang mga kapamilya ng kanyang nobya. At siya man ay nahilam ang mga mata sa walang patid na pagtulo ng luha.
Wala na ang pinakamamahal niyang si Cheena. Si Cheena na nagtiis ng mga kalungkutan at pangungulila sa mga mahal sa buhay. Na ang tanging hangad ay mabigyan ng konting kaluwagan sa pamumuhay ang inang masasakitin at maliliit pang mga kapatid. Walang kasing sakit na trahedya iyon sa puso ng isang tulad niyang umiibig… nagmamahal!
(wakas)
ni Rey Atalia