Problema ng OFWs binalewala ng Senado

PARA sa halos 10 milyong Filipino na nagtatrabaho at nakatira sa ibang bansa, ang agarang suspensiyon sa pagtalakay ng mga panukalang batas na naglalayong magtayo ng isang kagawaran na tutugon sa problema nila ay nangangahulugang binalewala ng ilang mga Senador ang mga problemang kinakaharap ng overseas Filipino workers (OFWs).

Matagal nang natulog ang mga panukalang ito sa Senado sa kabila ng paulit-ulit na pakiusap ng Pangulo sa Kongreso sa kanyang State of the Nation Address (SONA) at ilang pampublikong pagtitipon.

Noong 11 Marso 2020, naipasa sa Kamara ang Department of Filipinos Overseas and Foreign Employment bill na isa sa pangunahing may akda ay si dating Speaker Alan Peter Cayetano. Naging prayoridad ang nasabing bill sa Kamara noong panahon ni Cayetano bilang Speaker, tila kabaliktaran ang sinapit nito sa Senado.

Nagdaos ng unang hearing nitong 7 Disyembre ang Committee on Labor and Employment, Foreign Relations at Finance para pag-usapan ang Department of Filipino Overseas bill kaya’t biglang nabuhayan ng pag-asa ang mga OFW na naghihintay ng aksiyon ng Senado sa naturang bill.

Nagulantang ang maraming grupo ng OFWs nang nagdesisyon ang mga naturang Committee pagkatapos ng halos isang oras pa lamang na pagdinig sa bill na isuspende ang pagtalakay dahil sa motion na iminungkahi ni Senador Franklin Drilon.

Ayon kay Senador Drilon, hindi pa raw napapanahon para pag-usapan ang mga nasabing panukala dahil sa kawalan ng pondo ng gobyerno at pandemya sa ngayon at dapat daw unahing talakayin ang “Rightsizing Bill” bago pag-usapan ang pagbuo ng bagong kagawaran. Ipinasa sa Senate Committee on Rules ang nasabing mga panukala para pag-aralan kung ito ay maisasama sa mga dapat iprayoridad.

Hindi ba’t mas matagal talakayin ang “Rightsizing Bill” dahil ang nasasakop nito ay higit sa 180 ahensiya ng gobyerno? Dahil halos 2 milyong kawani na ang nagtatrabaho sa gobyerno sa ngayon, layon ng bill na pigilan ang patuloy na paglobo ng bureaucracy dahil nagiging magastos na raw ito taon-taon. Mukhang kukulangin ang termino ni Pangulong Duterte sa pagtalakay ng Rightsizing Bill dahil masalimuot ito.

Sadyang nakalulungkot ang desisyong ito at parang sampal sa mukha ng milyon-milyong OFW na nakaranas ng hirap bago pa kumalat ang coronavirus at mas lumala ngayong panahon ng pandemya.

Nagtataka ang mga nakausap nating OFWs kung bakit sa tingin ng ilang Senador ay napakaayos ng kasalukuyang set-up ng mga ahensiya ng gobyerno. Tila nagbubulag-bulagan at nagbibingi-bingihan ang ating mga Senador na malaki ang problema na hiwa-hiwalay ang mga ahensiyang nag-aasikaso sa mga problema ng OFWs.

Sa totoo lang, ang makipagtransaksiyon sa isang opisina ng gobyerno lamang ay napakahirap na pero ang mga OFW ay kailangang pumunta sa ilang ahensiya mula sa kanilang pag-alis at kung magkaroon sila ng problema sa ibang bansa hanggang sa kanilang pag-uwi.

Kung tunay na may respeto at malasakit ang ating mga butihing Senador sa mga tinatawag nilang “bagong bayani” sana ay hinimay na nila muna ang mga isyu at problemang kinakaharap ng mga OFW.

May ‘umuusok’ sa module abatan para ‘di lumiyab

NAAAMOY natin ang kaunting usok na maaaring magliyab at maging malagablab na apoy mula sa ibubunga ng mga bidding sa mga “module” na dapat gamitin muna ng ating mga mag-aaral ngayong panahon ng pandemya.

Kuwento ng isa sa ating kabaro na nakasaksi ng ‘bidding’ diyan sa dulo ng Luzon, tila nagpipista ang mga gurong miyembro ng Bids and Award Committee (BAC) dahil sa rami ng materials at supplies na iniaalok sa mga supplier at mga contractor, dahil may pagkakataon silang ibigay ang kontrata sa makapagbibigay din sa kanila ng magandang komisyon.

Dangan kasi, imbes “printing job” o pag-iimprenta ng mga module ang ipabi-bid, nahati-hati ito sa mga materyales na kailangan para maimprenta ang modules, gaya ng printer, tinta, coupon bond, o papel atbp.

‘Di natin malaman ang naging rason nito, kung bakit pinahirapan ang ating mga guro sa pagpapalabas ng module na ipapamahagi sa ating mga mag-aaral na sa bahay lamang muna magsisipag-aral upang makaiwas sa CoVid-19. Ganoong napakabilis lamang kung ipaiimprenta kaysa silang mga guro pa ang gagawa.

Parang naging daan ito, para maturuan ang ating mga guro na sumama sa kalakaran ng komisyon (oops korupsiyon pala ang tamang salita), sa pamamagitan ng pagpabor sa alok o bid ng kilala nilang mga supplier o contractor.

Kung printing job lang kasi ang ipabi-bid, mapapadali ang pamimigay ng mga module sa ating mga estudyante kaysa kung bawat guro pa ang mag-iimprenta nito.

Sa sinasabi kong nangyaring bidding sa dulo ng Luzon, halagang P35 milyon lang naman ang inialok sa mga supplier o mga contractor na hinati sa limang lote. Meaning, limang kontrata ang na-bid-out o inialok sa bidding na nangyari noong huling linggo ng October 2020.

Sa limang sumaling suppliers at contractors, kataka-takang iisa lamang ang naka-corner ng mga kontrata. ‘Yon pa raw na mali ang pagkaka-intindi sa paraan ng bidding o bidding procedure, kaya dapat sa unang parte pa lamang ng bidding ay ini-disqualify na ng BAC.
Bukod kasi sa pagkakamali na sundin ang paraan ng bidding, kataka-taka rin ang presyo na inialok, sobrang pagkababa-baba. Kung kuwentahan daw ang pag-uusapan, siguradong mahinang klase ng materyales ang maisu-supply na ‘di mapapakinabangan ng ating mga mag-aaral.

Ang isa pa, balewala ito sa mga miyembro ng BAC, lalo kung may ilalaman sa mga kanilang bulsa ang maling bidder na kanilang ipanapanalo.

Maganda ang intensiyon o paraan ng module sa pagtuturo sa ating mga mag-aaral sa panahong ito ng pandemya. Pero mas maganda kung ang ipina-bid ay ang pag-iimprenta ng mga mismong module, siguradong mapupunta ang kontrata sa pinaka-mahusay na printer at pihadong maganda ang kalalabasan ng mga module na gagamitin ng mga estudyante sa probinsiyang mahina ang ‘internet.’
Paano nga naman magagawa ang mga module sa murang materyales na ide-deliver ng pinaburang supplier? E ‘di palpak lamang ang kalalabasan ng maiimprentang module ng ating mga guro.

‘Yang usok na ‘yan sa bidding sa Ilocos Norte oops sa dulong bahagi pala ng Luzon, kapag lumaki, magiging apoy. Lalo na kung sa maling supplier naibigay ang kontrata.

Abangan!