IKINASAL SI RANDO AT LEILA HABANG NAKATAKDA ANG ISANG MADUGONG LABAN
“Sori, Boss… Naitakda na namin ng girlfriend ko ang petsa ng aming kasal,” ang naikatuwiran niya kay Mr. Rojavilla..
“Aba, mas kailangan mo’ng kumita ngayon…” singit ng trainer niya.
“May mapapasukan na po akong bagong trabaho…” ang maagap niyang naidiga sa mga kausap.
Isang malawak na plantasyon ng tubo ang pagtatrabahuhan ni Rando sa dulong lalawigan ng Norte. Pag-aari iyon ni Don Brigildo na pagkayaman-yaman at maimpluwensiyang tao. Idinadaan sa pera-pera ang lahat ng mga bagay na gusto.
“Nakahanda na ba ang ruweda, Emong?” si Don Brigildo, sakay ng puting kabayo, ternong puti ang mga kasuotan at nakasombrero ng balanggot.
“Opo, Sir,” ang sagot ng katiwala sa plantasyon ng tubo.
“Ang mga pagkain at inumin?” usisa pa ni Don Brigildo.
“Okey na rin po, Sir…” ang sagot ng katiwala sa panginoon.
“Kumusta sina Mayor at Gob?” tanong ng matandang lalaki na pulos puti na ang buhok, bigote at balbas pero matikas pa rin ang tindig.
“Nagpasabi po na darating sila… Panonoorin daw po nila ang laban mama-yang hapon…” ang sabi ng katiwala na pumigil sa rendang lubid sa pag-ibis ng pa-nginoon sa likod ng kabayo na may sapin na katad.
Napangiti si Don Brigildo.
Pinuntahan ni Don Brigildo ang lugar na pagdarausan ng mano-manong pagsasagupa ng mga kalahok sa paligsahan. Sa parisukat na ruwedang naroroon ginaganap ang buwanang sukatan ng lakas at tapang ng mga kalalakihan na handang isugal ang buhay kapalit ng matatanggap na salaping gantimpala. Madugo ang bakbakan doon – patay kung patay!
Nakipag-isang dibdib si Rando kay Leila sa tanggapan isang huwes. Simple at pa-yak lamang ang okasyong iyon. (Itutuloy)
ni Rey Atalia