INAASAHAN nila ang malaking pagbabago raw sa MMFF, kasi sinasabi na ngayon na ang kanilang primary consideration ay hindi na ang commercial viability ng isang pelikula. Hindi kagaya noon na ang isa sa mga primary consideration, dahil iyan nga ay isang trade festival, ay kung kikita ba ang pelikula o hindi.
Sa kabila noong dati nilang pagbibigay priority sa mga pelikulang kikita, dahil iyang festival ay inaasahan nilang makalilikom ng pondo hindi lamang para sa Mowelfund kundi ganoon din para sa ilang ahensiya ng gobyerno, pati na nga ang presidential social fund, may mga nakasingit pa rin namang mga pelikulang balolang.
Lumabas diyan iyong mga pelikula ni Nora Aunor na walang nanood. Mahina rin ang mga pelikula ni ER Ejercito. Marami pa ring ibang mga pelikulang walang nangyari. Iilan lang naman iyong mga consistent na box office earners.
Kung sasabihin nila ngayon na ang magiging batayan nila ay ang artistic merits, at gagawin na nga nilang isang artistic festival iyang MMFF, baka nga mas ok sa paningin ng mga kritiko, pero hindi kaya umangal naman ang mga may-ari ng sinehan?
Iyang panahon ng Pasko, iyan ang pinakamalakas na playdate ng mga sinehan. Malakas na nga ang protesta ng gawing ganyang petsa iyang festival, dahil hindi maipalabas ang mga pelikulang Ingles simula pa noong 1975. Wala lang makaangal noong panahon ni Presidente Marcos, ngayon tiyak na aangal na iyang mga iyan basta mga pelikulang hindi kikita ang ipalalabas sa mga sinehan nila. May puhunan ang mga producer ng pelikula, pero tandaan ninyo, may puhunan din naman ang mga nagtayo ng sinehan. Mahal ang koryente nila. Nagbabayad sila ng tauhan sa panahon ng holidays. Kung ang makukuha nilang pelikula ay pipito ang manonood, paano nga naman iyon? Baka matuluyan na ang banta ng ilan noon na magsasara na lang sila ng sinehan, walang kita pero mas makatitipid pa sila, kaysa magbukas at malugi ng mas malaki.
HATAWAN – Ed de Leon