NAGHULAS ANG PANGARAP NG DABARKADS NI LUCKY NA MAGPULIS
“Tingnan ko nga…” ang sabi ng opisyal ng pulisya na kumuha sa baril ng les-pung nakasibilyan.
Tinanggal ng pulis na may ranggong kapitan ang magasin ng baril na kalibre kwarenta’y singko. At mula sa lalagyan ng bala niyon ay nangalaglag sa lupa ang mga tig-bente at tig-singkwenta pesos na salaping papel. Sa halip na bala, ang nakakarga pala sa magasin ay mga salaping papel na nakarolyong tila stick ng sigarilyo.
Sa tingin ko ay nagmistulang estatuwa ang kotongerong les-pu sa harap ng opisyal niya at ng madlang pipol na mapag-usyoso.
“Report to my office immediately,” ang utos sa corrupt na tauhan ng opisyal na pulis na nagtatagis-bagang sa galit.
Bago ang pagbubukas ng klase ay nagki-kita kaming muli nina Jay at Ryan sa tea house na istambayan namin.
“Mag-e-enroll ako sa kursong Civil Engineering sa darating na pasukan,” sabi ko kina Jay at Ryan.
“HRM ang kukunin kong kurso…” ang agad idiniga ni Ryan.
“Ikaw, ‘Dre? Pagpu-pulis pa rin ba ang gusto mo?” ungkat ko kay Jay na walang kibo.
Matalim na tingin ang ipinukol niya sa akin.
“Nang-iinsulto ka ba, ‘Dre, o gusto mo akong alaskahin?” aniyang nanggagalaiti sa pagkaasar.
Nag-flashback marahil sa memorya ni Jay ang nasaksihan namin noong mga insidente ng pagiging bopol at corrupt ng dalawang bugok na les-pu.
Barking UP the wrong tree
May bagong lipat na chickababes sa barangay nina Jay at Ryan. Kilala lang siya sa pangalan ng mga dabarkads ko. Megan ang pangalan niya. Doon siya naninirahan sa isang bahay-resi-densiyal na katatapos lang gawin. Napa-wow ako noong una ko si-yang makita. Tunay na kartada 10 ang taglay na byuti. At parang wala ka talagang maipipintas sa kanya.
“Paano ko kaya siya makikilala nang personal?” pagbubuntong-hininga ni Jay habang nakatanaw kay Megan, naka-jogging pants at T-shirt sa pagdya-jogging sa malawak na bakuran ng kanyang bahay. (Itutuloy)
ni Rey Atalia