‘DI KAMUKHA NI TATANG ALBULARYO SI KRISTO KUNDI MAS KAMUKHA SI HUDAS
Dala ng kuryosidad, isang umaga ay mag-isa akong nagpunta sa lugar nito. Nag-usyoso ako roon. Pa-krus ang pagpapahid nito ng langis sa maysakit. Bubulung-bulong na mistulang umuusal ng dasal. Pagkaraa’y malakas na hihipan sa bumbunan ang ulo ng ginagamot. Tapos na.
Pero kakatwa sa akin ang itsura at bihis ng matandang lalaki. Maayos na maayos ang pagkasuklay sa lagpas-balikat na buhok. Ang makapal na bigote at balbas ay pormang alaga sa gupit. Parang roba ang suot na puting-puting damit na halos sumayad sa lupa. Kahawig daw ni “Kristo” ang albularyo, anasan ng mga nasa paligid.
Tingin ko, malayo ang mukha ni Tatang sa pigura ng Kristo na nasa “Last Supper.” Mas kamukha pa nga ang “Hudas.” O, ‘yung kapitbahay naming kristo sa sabungan. Nagmamano rito ang mga katandaan. Nakikigaya tuloy ang mga bata. “Estigo santo” ang binibigkas nito sa pagbebendisyon.
Kinabagutan ko ang pagtunganga sa loob ng kubol na lugar-gamutan. Paalis na ako nang dumating doon ang isang lalaki na may karay-karay na babae. Mag-asawa pala ang dalawa at kumpare si Tatang. Ipagagamot daw ng lalaki sa albularyo ang ginang na tingin ko’y wala namang sakit dahil mukhang malusog … at seksi pa.
“Ano’ng problema ni mare, pare?” tanong ng matandang albularyo.
“P-parang somnambulism ang sakit n’ya, pare,” ang tugon ng lalaki.”Naglalakad habang tulog.”
Napanganga si Tatang.
May napulot akong kaalaman at bokabularyo sa lalaki. Somnambulism pala ang tawag sa kaso ng taong naglalakad sa panaginip. Sa kwento ng lalaki, dalawang taon itong nagtrabaho sa abroad. Natuklasan lamang umano nito ang pambihirang karamdaman ni misis nang magbalik-bayan kamakailan.
“Tatlong beses nang nangyari sa kumare mo na nagbangon siya sa aming higaan upang manaog ng aming bahay. Nang abutan ko sa paglalakad ay nagulat siya. Wala siya sa sarili, pare… nakatulala… Niyugyog ko ang mga balikat n’ya kaya lang nagising,” dagdag na detal-ye sa kwento ng lalaki.
Inalam ng matandang albularyo kung saan nagtutungo ang babae sa paglalakad nang tulog. Sabi ng lalaki, doon sa likod-bahay nila, sa lumang kamalig.
Napansin ko ang mga panakaw na tingin ni Tatang sa walang kakibu-kibong babae. Tipong malalim ang iniisip. Panay-panay ang himas nito sa mala-tutsang na bigote. Matagal-tagal itong nanahimik. Pamaya-maya’y nilapitan ang lalaki at inakbayang palayo sa karamihan.
Pinagana ko ang aking radar. Sabi ng matandang albularyo, walang sakit si misis.
(Itutuloy)
Rey Atalia